1009. Roman Giertych o Nowej Europie – to mi się podoba

Na naszych oczach tworzy się bardzo ważny proces dziejowy: uświadomienie Europy. Ta nowa świadomość bazuje na dwóch nowościach. Po pierwsze Europejczycy zauważyli ostatnio, że różnią się od migrantów z kultury islamu, którzy masowo chcieliby w Europie zamieszkać. I generalnie Europejczykom milej się żyje wśród ludzi, którzy podzielają ich wartości, niż wśród tych, których podejście na przykład do kobiet jest diametralnie różne. Stąd następuje w całej Europie przyspieszona walka z nielegalną emigracją, a ostatnio nawet zaczyna się mówić o natychmiastowych deportacjach tych, którzy popełniają przestępstwa. Myślę, że za chwilę te deportacje staną się codziennością. Nie da się budować sprawnego kraju w sytuacji, w której pewna część ludności uważa, że musi narzucić większości prawo koraniczne. Wybór zostanie postawiony jasno: chcesz budować Kalifat – jedź tam skąd przybyłeś. Taki sposób myślenia zaczyna stawać się europejskim standardem. Kto będzie lansował inne koncepcje zostanie na marginesie. Szczególnie kobiety w Europie zaczęły się obawiać przestępczości na tle kulturowym i wymuszają karkami wyborczymi kierunek postępowania ograniczający migrację i surowo karzący wszelkie przestępstwa na tle kulturowym. Taka świadomość odrębności wobec kultury islamu zbliża ponadto narody europejskie ku sobie. Czujemy się coraz bardziej wspólnotą Europejczyków.

Partie centrum albo przyjmą tę zmianę kulturową do wiadomości albo znikną tak jak zanika już lewica europejska.

Pierwszym, który zauważył konieczność nowej polityki migracyjnej jest D. Tusk.   W Europie ma miejsce jednak również drugi proces: pogłębiająca się chęć integracji w imperium. Zaczynamy zdawać sobie sprawę, że jako pojedynczy kraje nie jesteśmy w stanie odgrywać w światowej grze roli partnera. Co innego gdy mówi cała Europa, a co innego poszczególne kraje. Widzieliśmy to teraz na przykładzie reakcji na rozmowę Putina z Trumpem. Gdy Wielka Brytania, Francja, Niemcy, Polska, Włochy, Hiszpania i cała UE opublikowały stanowisko, że bez Europy i Ukrainy nie będzie żadnych rozmów pokojowych, to ton dyplomacji amerykańskiej natychmiast się zmienił. Europa bowiem może sama finansować Ukrainę (chociażby z zamrożonych rosyjskich aktywów) i wówczas Żeleński nie musi przyjmować ustaleń Putina i Trumpa. Tak też się stało: Żeleński odmówił podpisania przekazania materiałów ziem rzadkich Amerykanom i zapowiedział, że nie uzna żadnych ustaleń ponad głowami Ukrainy i Europy. Taki szach wymusza udział Europy i Ukrainy w negocjacjach. Siła stanowisk sześciu najważniejszych państw europejskich i samej UE wykazała, że grając razem jesteśmy partnerem dla najważniejszych globalnych graczy. To doświadczenie będzie przez następne lata determinować stanowisko Europejczyków. Narastać będzie świadomość konieczności pogłębienia integracji i przyjęcia na powrót UK do UE.

Polska w tym wszystkim znajduje się w uprzywilejowanej pozycji.

Po pierwsze my w Ameryce kupujemy, a nie w niej sprzedajemy. Nasz import (liczony z zakupami broni) przynosi w USA wiele miejsc pracy, stąd wszelkie dąsy wobec Polski mogłyby się skończyć przekierowaniem miliardów, które wydajemy na przykład na broń czy gaz, do innych krajów. Tak więc nadzieje pisowców, że Trump będzie ich bronił przed rozliczeniami są ułudą. Polska przez ministrów Trumpa jest wymieniana jako przykładowy sojusznik. To nie jest przypadek, że Marco Rubio w Europie jako do pierwszego zadzwonił do Sikorskiego.

Po drugie my nie mamy wielkiego problemu z islamskimi migrantami, stąd też paliwo dla populistów jest mniejsze. Z tymi, których sprowadził PiS podczas afery wizowej sobie poradzimy.

Po trzecie Polska zaczyna dzięki duetowi Tusk-Sikorski odgrywać coraz ważniejszą rolę w UE. W niektórych sprawach zaczynamy wręcz przewodzić. To przekładać się będzie na dalsze transfery pieniędzy i inwestycji. Po milenium od koronacji Chrobrego znowu stajemy się jednym z głównych krajów kontynentu. Wielka Polska staje się faktem!

Roman Giertych